20 ste Malgré Tout

Malgré Tout, moos, moos en nog eens moos.

De weergoden hebben deze 20ste editie van de Malgré Tout (MT) gezegend met het gepaste weertype; regen, regen en nog eens regen. Niet alleen gedurende de voorbije dagen heeft al dat hemelse nat de franse (ardennen)bodem zompig gemaakt en de waterlopen overvol gevuld, maar tijdens de raid zelf zijn droge momenten zeldzaam. Bij aankomst op de camping van Signy le Petit krijgen wij amper de tijd om onze sleurhut droog open te vouwen. Ze zal ons de volgende dagen goed van pas komen. Op de vooravond van deze raid zijn een 140 tal deelnemers druk doende om hun voertuigen (4x4, moto’s en quads) in optimale staat aan de start te brengen. De zenuwachtige drukte en de ernst waarmee dit gebeurt bewijst dat iedereen beseft wat er te wachten staat. “Sortez des sentiers battus !” is de slogan waarmee deze verjaardagseditie wordt aangekondigd. Verschillende nationaliteiten zijn vertegenwoordigd, en de belgen ontbreken niet, het is immers een bijna thuismatch. Onze vrienden Mario, Michel en zoon Timothy zijn er ook en zullen onze vaste mederijders worden. We ontmoeten ook andere deelnemers die we kennen van andere 4x4 evenmenten, zoals o.a. onze Luxemburgse vrienden Bob en Daniel met hun Pinzgauer, een merkwaardig Zwitsers legervoertuig.
Na de inschrijving volgt de technische controle, hiervoor wordt zelfs het marktplein van dit kleine dorpje in de Thiërache afgehuurd, het zal de volgende dagen trouwens dienst doen als vaste vertrek en aankomstplaats. De plaatselijke feestzaal staat dag (en nacht) klaar voor de catering. Zo’n technische controle is geen formaliteit, want alleen met een goed uitgerust voertuig en voorzien van sleeplinten, haken , schop, leeslamp, cb, laarzen, mag je starten. Deffie krijgt startnummer 49 en een rode sticker die aangeeft dat hij (zij) toegelaten wordt tot alle terreinen, ook de moeilijkste. Met winch en snorkel en geschoeid met banden die je eerder bij een tractor verwacht is deffie klaar voor de (wed)strijd. Voorzichtigheidshalve, en bescheiden als we zijn maken we zijn sleeplint al voor de start klaar, en leggen het kruislings over de motorkap vast.

Dag 1, de westelijke lus.

Het ontbijt staat klaar vanaf 6:30 uur, dan zijn de deelnemers van de quads en moto’s al druk bezig om hun roadbook klaar te maken; blad voor blad moet aan elkaar geplakt worden om in het rolsysteem op het stuurwiel geplaatst te worden. En vandaag zijn er 47 bladzijden “af te rijden”, zowat 752 cases (meer dan 350 km). Op de briefing wordt bijkomende uitleg gegeven over de roadbook van de dag en alle andere nuttige opmerkingen. Na het uitdelen van de lunchpaketten worden de deelnemers om 9 uur een voor een aan de startlijn gevraagd en met gepaste luister door de speaker...de weg (euh, het veld) opgestuurd.
Al van bij de 1ste kilometers blijkt dat elke veldweg nu ook dienst doet als beek. Het vraagt dan ook een grote concentratie van de chauffeur om op deze glibberige veldwegen op de weg te blijven, en en niet ernaast. Met een zware voet ga je hier dus zeer snel in de fout, en in de gracht. En door de aanhoudende regen rijden we geregeld door een (modder)water-gordijn.
Vandaag trekken we een ongunstige startorde, de wielsporen zijn diep en modderig en we moeten vriend Michel meermaals helpen om daar door te komen, zijn Jeep (Cherokee) blijkt te laag en ongepast geschoeid te zijn. We vorderen traag, maar zeker, zien andere deelnemers sneuvelen, na schuivers of pech, wij schuiven ook...naar voor (in de rangschikking). Het privéterrein van Les Cinq Pilliers in Compiegne wordt geschrapt wegens wateroverlast. Ondertussen zijn we Michel kwijtgespeeld na een wegvergissing. Tegen valavond is de weg versperd door een omgewaaide boom en we moeten uitwijken : dit kan alleen door een beekje over te steken, we komen er zowaar in een file te staan. De opstopping wordt veroorzaakt door ..Michel, hij is niet door het beekje geraakt en heeft na een poging om er achterwaarts weer uit te rijden zijn uitlaat rond zijn achteras geplooid, zijn motor start niet meer, dat wordt klussen ! Met vereende krachten van mens en 4x4 plooien we de uitlaat weer recht en ploeteren verder, we zijn immers nog 10 bladzijden van de aankomst en het is donker en bijna middernacht.
Rond 2 uur komen we toe, moe, maar we rijden nog mee, en net voor sluitingstijd van de keuken, voor het avondmaal. Tijd voor een douche is er niet, want morgenvroeg moeten weer om 6 uur op.

Dag 2, de oostelijke lus.

Met weinig slaap, maar toch op het voorziene tijdstip staan we aan de start voor de oostelijke lus. Rondom ons al verschillende lege startplaatsen, het parcours en de helse weersomstandigheden (en de zware voet) hebben zijn tol geeist. Vandaag omgekeerde startorde, voor ons gunstiger, want wij hebben een hoog startnummer. Dit voordeel willen we graag benutten; wie vroeg start heeft minder diepe sporen, en minder valse (verkeerde) moddersporen op de kruispunten, we houden een strak tempo aan. Het relief van deze streek is gevarieerd, we kruipen menige helling op, en schuiven behoedzaam weer naar beneden. Het blijft aanhoudend regenen, vergezichten (op Maasvallei) ontbreken. Het voorziene privéterrein van Inor is onberijdbaar, zelfs voor onze 4x4’s. Hier en daar wordt onze inventiviteit op de proef gesteld, want gewijzigde signalisaties versperren regelmatig onze doorgang. En vermits het imago van de 4x4 rijders al niet erg positief in de media wordt voorgesteld kunnen wij ons geen ongeregeldheden permiteren en leven de wegcode strikt na om weer op het voorziene traject van de roadbook te komen. Maar het lukt ons aardig om ons vooraan te handhaven, en spelen geregeld haasje over met andere krachtiger (én sneller) V8-ten of Robocops. We komen vandaag dus op een “normaal uur” terug, dachten we. Tot we bij een tankbeurt, rond 23 uur, pas merken dat Michel niet meer volgt, en vernemen van andere deelnemers dat hij een paar bladzijden eerder langs de kant stond met een electriciteitsprobleem, wellicht na doorwading van een overstroomde holle weg. We stoppen en overleggen (via CB en gsm) hoe we kunnen helpen, maar worden door de organisatie geadviseerd om toch door te rijden. We willen graag vandaag de hele roadbook uitrijden, dus ook het laatste CP (Controlepunt) vinden. Maar dat ligt erg goed verscholen in een oude spoorwegbedding die dichtgegroeid is met doornenstruiken. We hobbelen 600 m als op een schommelpaard over de grintbedding en vinden dit laatse controlepunt.
Slechts 5 deelnemers vinden dit controlepunt. Bij de aankomst zien we Michel terug , het blijkt dat hij het parcours verliet om, voorzichtigheidshalve, langs de weg terug te keren. We kunnen vandaag vroeg gaan slapen...om 2 uur.

Dag 3, rijden op kompas.

Vandaag rijden we noordwaarts, richting Belgie en op kompas.
Het aantal deelnemers die nog “in koers” zijn is nog gedaald, en voor de eenzitters (moto’s en quads) is dat niet verwonderlijk, want zij trotseren weer en wind, de ganse dag lang, en een deel van de nacht. Heel wat wagens hebben averij opgelopen, wij gelukkig (nog) niet.
De wegen worden vettiger, de slippertjes talrijk, en de Cherokee van Michel maakt kennis met een paal en houdt er een ingedeukte deur aan over. De navigatie is verschillend want er is ook een deel van het roadbook op kaart te rijden. Met onze afrikaanse orientatieervaring slagen wij er in om vandaag vroeg te eindigen, zodat wij nog ruimschoots de tijd hebben om de modder van ons lijf (en van Deffie) te wassen. Vanavond is er een Galaavond voorzien met uitgebreid diner en een optreden van prins Igor. Dit is een Russische dans en muziekgroep die de ganse avond voor animatie zorgt. Tijdens deze feestavond worden ook de trofees en de prijzen uitgereikt... en ook wij zijn bij de gelukkigen die naar het podium mochten.
Vandaag gaan we dus weer laat slapen (03 uur), moe maar tevreden

Dag 4, sluitingsdag.

De laatste dag is traditioneel de trialdag.
We willen er graag nog eens een lap op geven, want vandaag starten we weer in een gunstige positie (en met nog minder overblijvers). Al snel na de start is er een “hard” gedeelte, de eerste deelnemers zitten al muurvast in een holle weg met diepe sporen. Het kost ons 3 uur om die onfortuinlijke collega’s door die weg te slepen, winchen, duwen en trekken, zelfs onze batterij wordt effe uitgeleend. Net voor sluitingstijd bereiken we het motorcrossterrein waar de trial kan gereden worden. Hier bewijst Marie-Jo haar rijkunst en neemt met zwier alle hindernissen, maar in de laatste modderbak laat ze de eer aan Jos om ook eens in actie te schieten(en in de modder) om de sleepkabel aan de klaarstaande tractor te bevestigen, trouwens de enige keer dat die kabel wordt gebruikt (voor onszelf) in de ganse Malgré Tout !
Met een BBQ wordt deze 20ste editie afgesloten, voor ons met een positieve balans: Deffie gezond en wel naar huis, goeie vrienden weergezien en gemaakt, en in de prijzen gevallen.

Marie-Jo & Jos
en Arno