Heenreis

1 maart 2007
Het is bijna 16 uur eer we vertrekken, maar we hoeven vandaag slechts een vijfhonderdtal km te rijden. Via Luxemburg en Straatsburg rijden we tot Selestat (Mulhouse).

2 maart 2007
De volgende etappe gaat door Zwitserland, via de Gotthardtunnel door de sneeuw naar Italie. Omdat het mooi en zonnig is in de namiddag besluiten we meteen tot Genua te rijden. Daar belanden we in de avondfiles en zoeken buiten de stad een hotel: Villa Flora. s'Avonds eten we lekkere pizza in Restorante da Lina.

3 maart 2007
Vandaag hoeven we slechts s'middags in de haven te zijn, we trotseren het italiaanse verkeer en komen tijdig aan.
Terwijl onze mededeelnemers 1 voor 1 toekomen gaat MJ nog "effe" shoppen, Arno en ik bewaken de auto. Kort daarna rijdt iedereen in kolonne naar de inschepingsplaats, behalve wij, want een 1 uur later komt MJ rustig teruggewandeld met een ijsje in de hand, en 1 voor mijzelf, dit volstaat amper om mijn intussen gestegen bloeddruk te laten zakken. De check-in duurt als naar zuiderse gewoonte uuuuren, en het is al donker als de Cartage uitvaart.
Het avondmaal wordt niet door iedereen goed verteerd want de Middellandse Zee is onrustig, evenals sommige verteringssystemen, ook dat van MJ kent haar traditionele zeeziek-moment en het eten is er even snel weer uit. De vertraging van 2 uur haalt de boot niet meer in, we komen 22 uur later, om 18 uur in Tunis aan.

4 maart 2007
De formaliteiten bij de Tunesische douane verlopen moeizaam, ze vnden onze CB-antenne en willen de zender in beslag nemen, maar die zit goed verstopt. Ook moet Arno nog door de veearts gekeurd worden, ondanks zijn attesten, enfin, we blokkeren er een wachtende rij toeristen tot we eindelijk op Afrikaanse bodem worden toegelaten.
Het is intussen donker en het bivak van vandaag ligt nog 500 km verder in Medinine. Bij volle maan gidsen we enkele minder gps-ervaren mededeelnemers door de Tunesische kuststreek, langs Sousse, Sfax en Gabès. Helverlichte verkoopsstandjes in de dorpen brengen enige afwisseling in de lange nachtrit. We bereiken om 2 uur s'nachts de bivakplaats in Medinine, 5 minuten later is de daktent omhoog gezwengeld en kruipen we onder ons dekbed, want de nachten zijn fris (10 °), maar dicht bijeen is 't warm.
Drie andere deelnemers zijn daar niet geraakt, maar onderweg blijven slapen en gelukkig vinden ze ons s'anderendaags terug.

5 maart 2007 Naar Libie
Geen tijd om uit te slapen, om 7 uur opstaan, want we moeten vandaag de Libische grens over. Daar wordt de klok 1 uur vooruit gezet. Onze verplichte gids Hassib doet zijn werk goed en op de middag zijn we de verschillende grensposten gepasseerd. We zijn vele stempels, een visum, een extra verzekering, een rijvergunning en zelfs 2 Libische nummerplaten rijker, die we over onze eigen Belgische kleven. En Kadafi zag dat het goed was want een huizenhoge foto prijkt aan de grensovergang. We zijn hem ook dankbaar voor zijn socialistisch nationalisme, we mogen er immers al onze tanks met diesel vullen aan 1 euro/ 10 liter ! Zes flessen water kosten evenwel 2,1 euro. Onderweg naar Ghadames kunnen we vaststellen hoe het regime dankzij de petroleum-centen het land verrijkt. Er worden tonnen bakstenen en cement aangevoerd om ieder gezin zijn eigen huisje te bezorgen. De nodige arbeidskrachten worden uit de arme buurlanden gerecruteerd. Libiers zelf zijn echter minder actief, ze werken ook niet op het land en zwerfvuil is alom aanwezig. De temperatuur stijgt ondertussen naar 30 graden, de begroeiing wordt schaarser, maar er worden nieuwe irrigatiesystemen aangelegd. We rijden verder zuidwaarts maar vermijden om dicht bij de Algerijnse grens te rijden. Het wordt weer een lange rit, het hotel van deze avond ligt immers veel zuidelijker in Libie en daar worden we verwacht voor het avondeten.