Op zoek naar de beren

(version française: ci-dessous)

Heenreis, 14/07/2010

Vandaag vertrekken we richting Bratislava. In huis en vooral tuin hebben we de laatste dagen hard gewerkt om alles proper te krijgen, hopelijk vinden we alles ook zo terug over 4 weken. Niet zonder moeite helpen we Tsar, met lichte dwang, in zijn nieuwe ligplaats. Achter de voorzetels heeft hij een ruime plaats gekregen met strategisch uitzicht, boven onze schouders. De volgende 2 dagen ziet hij vooral autowegen, via Aken, Kerpen en Koblenz rijden we naar Frankfurt. Vandaar wordt het niet alleen drukker, maar de wegwerkzaamheden veroorzaken herhaaldelijke vertragingen tot Regensburg. We hebben 720 km afgelegd op 9 uur. Iets verder hebben we echter een interessante tussenhalte voorzien in Schiederhof, een rustig en vooral landelijk gelegen gasthof in het Bayrischer Wald. De huisbaas heeft een slagersdiploma, en is ook heer en meester in de keuken. Omdat wij de enige gasten zijn vandaag worden we lekker verwend met een reuze sander uit de Donau. We spreken af om hier ook op onze terugweg een overnachting te voorzien.

De 2de afreisdag verloopt grotendeels over oostenrijkse autosnelwegen, waar een vignet verplicht is. De verkeersdrukte is dan ook redelijk en reeds in de vroege namiddag bereiken we de camping Zlaté Piesky in Bratislava. Daar wachten onze reisgezellen Alain en Janina en Francis en Isabelle, en later op de avond komen ook onze landgenoten Jean-Pierre en Martine.
We legden sinds ons vertrek uit Bertem 1170 km af.



Bratislava, 16/07/2010

Het onweer van vannacht was wel een zegen voor de natuur, maar veel verkoeling bracht het niet. Om 8u30 staan we reeds ongeduldig klaar om deze raid te beginnen, het is 24°C. Langs overwegend verharde wegen rijden we door kleine Slovaakse dorpjes. Langs Senec en Nove Zamky bereiken we Sahy waar we de Hongaarse grens oversteken, we rijden langs enorme graan- en zonnebloemvelden. De roadbook vermeldt een koffiepauze in een gezellig dorpscafeetje met een ruime keuze dranken. Omdat wij voorop rijden zien wij vlak voor onze neus 2 grote herten de weg overspringen. In Iliny pauzeren we even bij het beeld van de H.Maagd die majestueus over de wijde omgeving waakt. We gidsen onze medereizigers verder door bos en natuur, en ontdekken een prachtig valleitje dat ons langs moeilijk berijdbare wegen met diepe sporen, gelukkig is het droog, naar Holloko leidt, waar wij midden in het historisch stadje belanden, een door Unesco beschermd en mooi gerestaureerd pareltje van authentiek Hongaarse cultuur.
We overnachten er in een camping die verderop tegen een heuvelflank gelegen is en een prachtig uitzicht biedt op het stadje bij zons- op en ondergang. Vandaag legden we 250 km af.



Holloko, 17/07/2010

Om 7 u jaagt de ochtendzon ons uit de warme daktent. We bezoeken eerst dit prachtige stadje, en zijn middeleeuwse burcht, op het middaguur trekken we verder. Als we even later in een drassig bos moeilijk door de diepe sporen geraken, laten we onze collega’s verder ploeteren en zoeken wij een mooie weg buiten het bos. Het levert ons een prachtige bergweg op met wijdse vergezichten. Van hier zien wij hoe een naderend onweer over het bosgebied trekt waar straks onze vrienden uit tevoorschijn moeten komen. Daar krijgen zij nog een stortbui op hun dak, met nog meer ploeterellende en via de radioverbinding blijven wij op de hoogte van hun perikelen, zonder te kunnen helpen. Twee uur later zien we ze terug, druifnat en vol modder. Gelukkig klaart de hemel uit en na de pic-nic in volle zon kunnen we er weer tegen.
Later bezoeken we Gyongyos en Eger waar er folkloristische feesten aan de gang zijn.We zien er prachtige bloemencorso’s en genieten van het spektakel en de volksdansen.
Tegen de avond bereiken we Sikfokut waar we het confortabel hotel Nomad opzoeken.
Hier beleven wij de verrassing van ons leven: in datzelfde hotel verblijven Mario, Michel en Timothy, onze waalse 4x4 vrienden (zie Malgré Tout 2006) die vorig jaar aan deze raid deelnamen en nu speciaal uit België overvlogen om ons te komen begroeten, fantastisch! Het warme weerzien werd die avond uiteraard duchtig gevierd en besproken.



Sikfokut, 18/07/2010

Met tegenzin verlaten we hotel Nomad, niet alleen voor de uitstekende service en keuken, maar vooral omdat we al zo snel weer afscheid moeten nemen van onze belgische supporters. De zon laat ons in de steek, regen en onweer vergezellen ons door het Bükk nationaal park. Gelukkig zijn de kiezelwegen goed onderhouden in dit park, want ze worden meerdere malen herschapen in een bergriviertje. De kleirijke aardewegen daarentegen zijn spekglad en Bluedisco lijkt wel op ski’s te staan, onze modderbanden lieten we immers thuis, we rijden met AT’s.
In Aggtelek bezoeken we de grotten van Baradla, die deel uitmaken van het langste grottencomplex van Europa en tot onder de Slovaakse grens doorlopen. Wij kiezen voor een 4 km traject waarbij we de enorme druipstenen mogen bewonderen en als apotheose een reusachtige onderaardse “kathedraal” met klank en lichtspel mogen aanschouwen.
Overnachten doen we in de nabijgelegen camping, waar we dankbaar gebruik maken van de beschikbare BBQ-roosters.



Aggtelek, 19/07/2010

Vanmorgen vergast onze reisleider Alain ons op zijn favoriete ontbijt “Oeufs ou Vache-qui-rit”. Niet alleen lekker, maar het was ook een hele prestatie om die eieren heel(schalig) te vervoeren in zijn 4x4.
Vandaag rijden van het Nemzeti park in zuidelijke richting naar de wijnstreek Tokaj, de ooievaars broeden hier graag.
De regen van de voorbije dagen heeft alle wegen modderig gemaakt, en bij een van de moeilijke doorgangen breekt Alain een achtervering, en beschadigt hierbij ook nog de brandstofleiding. Die veer weer op zijn plaats krijgen, en fixeren, daar hebben we ervaring mee (zie onze raid Cap’Dakar 2005), spanriemen zijn een formidabele uitvinding. De beschadigde brandstofleiding, dat is wat anders, er is een lek waardoor de motor (valse) lucht aanzuigt en de verbranding stoort. Jean-Pierre offert zich op en sleept het onfortuinlijke Toyota-broertje achter zich aan naar Tokay waar we overnachten in hotel Millenium. In het centrum van de stad met de gelijknamige Tokay-wijnen staat er uiteraard een proeverij op het programma. Dat doet bovendien de minder gunstige ligging en het povere avondmaal in dit hotel snel vergeten.



Tokay, 20/07/2010

We bezoeken deze stad uitgebreid, vandaag hebben we daar ruimschoots de tijd voor, want de herstelling van Alain’s Toyo neemt veel tijd in beslag, er moet immers een nieuw stuk brandstofleiding gelegd worden naar de brandstoftank. Het plaatselijk museum laat ons kennis maken met de wijncultuur en hun religieuze schatten. De Orthodoxe godsdienst is rijk aan iconen die overdadig met goud versierd zijn. Bij een wandeling langs de Tisza merken we een overmoedige (door teveel alcoholgebruik ?) zwemmer die de rivier wil overzwemmen. De overvloedige regen van de voorbije dagen veroorzaakt een sterke stroming en het lukt hem nog net om zich moeizaam aan een houten ponton vast te klampen, waar wij hem uit het water kunnen hijsen, want die laatste krachtinspanning kon hij zelf niet meer opbrengen. Ondertussen vernemen we dat de herstelling van Alain’s auto pas morgen klaar is en wij (Bluedisco, de oudjes) krijgen de opdracht om Alain’s taak tijdelijk over te nemen. De roadbooks worden verdeeld en we zetten de raid zonder problemen verder tot in Debrecen, waar we in camping Dorcas overnachten. En er is ambiance in deze camping want hier blijkt een “jaarlijks nationaal volksfeest” aan de gang, met als thema “het huwelijk”. Folkloregroepen uit de Carpaten komen hier samen om bij zang en dans hun huwelijksfeest over te doen. Wijzelf worden eveneens vergast op een slok brandewijn, met een hoog alcoholgehalte. Gelukkig wordt het uur der stilte op een camping, 22 uur, hier toch redelijk gerespecteerd.



Debrecen, 21/07/2010

Vanmorgen worden we vroeg gewekt, want al bij het krieken van de dag zijn de Carpaten present om alle campingbewoners met veel lawaai te wekken om het feest verder te zetten, ze zien niet op een dagje min of meer. Wij reken af, en eerlijk als ze hier zijn, krijgen wij geld terug na onze overnachting, want vermits Alain ontbreekt, en NRO vooraf betaalde, zijn er minder kosten. We rijden de Roemeense grens over en volgen verder het voorziene roadbook, we bezoeken Oradea. Na het bezoek en bijhorende lunch stellen wij een lekke band vast bij Bluedisco, bij 34°C is het geen pretje om hem van een nieuw wiel te voorzien. Tijdens de namiddagrit komen we enkele pittige stukjes tegen en op een bepaald moment zijn 3 sleeplinten nodig om onze blauwe doorheen een modderpoel te slepen. We gidsen onze mededeelnemers verder naar een bivakplaats tegen een helling aan. Bij het laatste avondlicht bereikt ook Alain het bivak, oef we zijn weer voltallig.



Beius – Cluj-Napoca, 22/07/2010

Vandaag is het warm en onweerachtig, op de middag wijst de temperatuur al 31 °C aan. In Rosia bezoeken we nog een oude watermolen. In Beius lessen we onze dorst op een terras en worden er verrast door enkele voorbijtrekkende olifanten en in Sebis bezoeken we een mooi oud kerkje dat helemaal in hout is opgetrokken.
We trekken nu door de hoge Carpaten in Transsylvanië en bereiken hierbij een hoogte van 1400 m. Het vervoer van enorme boomstammen is hier geen cinecure en op de piste naar Cluj- Napoca verspert een “dwars over de weg en bijna in de ravijn” geblokkeerde vrachtwagen de doorgang. Even denken we er aan om dit onfortuinlijke zwaar vervoer te helpen en aan de kant te slepen, maar een vlugge berekening leert ons dat we enkele tonnen te “licht bevonden” worden om dat met succes aan te kunnen. We besluiten hulp te halen bij de wegenwerkers die we even voordien passeerden en die slagen erin om met een kraan het gevaarte weer terug op de rijweg te plaatsen.
De onweders maken de wegen modderig en doen de rivieren zwellen. Het beklimmen van enkele hellingen met uitgespoelde sporen is geen sinecure, ook de bomen bezwijken soms onder de natte last, en er komt een hakbijl aan te pas om een omgewaaide boom te halveren en zo de weg weer vrij te maken.
We overnachten in Cluj-Napoca, in hotel Panin, een prachtig veel-sterren hotel met airco.



Borsa, 23/07/2010

De hotelrekening van vanmorgen zorgde voor enige commotie, we zouden de voorziene “standaard-menu” met 9 €/persoon hebben overschreden. En we doen niet moeilijk want bij gebrek aan een dagmenu hadden we ons “laten gaan” en zowel de meest excuise voorgerechten als hoofdgerechten uitgekozen, eindigend met een mooi desert en begeleid door de plaatselijke wijnen.
We rijden verder noordwaarts door de hoge Carpaten en uitgestrekte dennenbossen tot tegen de Oekraïnse grens. Op de weg naar Rus krijgen we nog enkele doorwadingen waarin we onze gading vinden. Het is onder andere in deze streek dat we Roma-dorpen aantreffen. Deze verstoten gemeenschap hokt samen in barakken en loopt rond in de meest gamele kledij, sommige kinderen lopen zelfs helemaal naakt.
Hier en daar komen we bergsport-oorden tegen, niet zoals bij ons waar wintersportgebieden met moderne sleepliften zijn uitgerust en mondaine hotels verijzen, maar met eenvoudige houten hutten, al wordt er zichtbaar gewerkt aan nieuwe infrastructuur. De ongerepte natuur is hier wellicht ook niet eeuwig veilig !
De boeren zijn druk bezig de bergweiden te hooien, alles gebeurt hier nog met de hand, zowel het maaien met de zeis als het drogen “op de riek” en het stapelen in hoppers. En bijna elk huis is hier een kleine boerderij, met wat dieren, een moestuin en weiden er omheen. Graag verkopen ze hun producten voor hun eigen deur of langs de kant van de weg. We herkennen hier de levenswijze van onze grootouders uit het begin van de 20ste eeuw. Hier zien we ook houtskoolstokers aan het werk.
We maken tevens een ommetje van 160 km (?!) om het “plezante kerkhof” te bezoeken in Sapânta. Een plaatselijke kunstenaar voorziet hier elk grafkruis van een ludieke afbeelding die het leven en sterven van deze personen schetst, dit levert soms wel plezierige beelden op. De streek is gekend voor haar houten kerken en in Barsana bezoeken we het klooster waar het hoogste houten bouwwerk van Europa zou staan. De kerktoren is er namelijk 60 m hoog. Dat deze kloostergemeenschap niet arm is merken we aan de nieuwe houten gebouwen die hier opgetrokken werden in oostenrijkse stijl, inclusief de bebloemde balkons.

Tegen valavond zoeken we een bivakplaats in volle natuur langs een klaterend bergriviertje.



Campulung, 24/07/2010

We trekken verder in Moldavië door het Parc Natural Münti, een bergachtige streek rijk aan prachtige kloosters zoals dat van Putna, Sucevita en Moldovita. Deze Orthodoxe gemeenschappen versieren hun kerken met uitgebreide muur- en plafondfresco’s. Het houtwerk is schitterend bewerkt en kostbare iconen vervangen heiligenbeelden.
Nadat we onze 3de lekke band hebben, moeten we ook de buitenband vervangen.
Op een van de bergwegen ontmoeten we een plaatselijke kaas-boer die ons vergast op een groot stuk kaas van zijn gevulde kar die hij naar de stad brengt... in ruil voor een fles schnaps.
We overnachten in hotel Zimbru in Campulung Moldovenesc.



Gheorgheni, 25/07/2010

Het wordt weer een regenachtige dag, gelukkig staan er vandaag weer enkele kloosterbezoeken op het programma en dan stoort ons dat minder. In het klooster van Voronet kunnen we meteen ook een Orthodoxe kerkdienst meemaken, met veel wierook en gezangen, maar eerst wordt ons een wijde rok aangemeten om onze onzedige blote delen te bedekken (knieen onder onze korte broek).
Onderweg stoppen we voor een koffiepauze bij de jachtopziener van de streek, deze man verteld ons honderduit over de berenjachten die hij meemaakte en tracteert ons op zelfgemaakte wijn en koffie.
We trekken verder door Moldavië over de modderige wegen, genietend van het mooie berglandschap en de mensen begroeten ons zeer vriendelijk.
Omwille van het slechte weer vervangen we het geplande bivak door een gezellig gasthof in Gheorgheni.



Sighisoara, 26/07/2010

En weer verplicht het druilerige weer ons om alternatieve routes te zoeken, om zo tijdig in het stadje met zijn historische citadel te geraken: Sighishoara. Daar moeten we noodgedwongen ook een ander hotel zoeken want het voorziene Korona-hotel weigert de toegang aan Tsar. En dat beklagen we ons niet want in de citadel zelf mogen we overnachten in het oud maar net hotel dat dezelfde naam draagt als de stad. Die oude stadskern zelf heeft een burchtcomplex van de 13de eeuw met 3 verdedingsringen en (slechts) 2 toegangspoorten, onze 4 bemodderde werkpaarden horen hier precies niet echt thuis. Aan het plein bij de middeleeuwse klokkentoren staat het vermoedelijke geboortehuis van prins Vlad III Dracula, zijn straffe levenswijze zou model gestaan hebben voor de mytische figuur die de schrijver Bram Stokers in 1879 creëerde in zijn roman Dracula.



Fagaras, 27/07/2010

Vannacht viel de regen met bakken uit de hemel en het water stroomde door de middeleeuwse straatjes naar de benedenstad. En die wateroverlast ondervinden we later ook nog onderweg , vele dorpjes zijn nu onbereikbaar, meermaals dienen we een omweg te maken want zelfs onze 4x4’s geraken er niet altijd door.
Doorheen de glooiende weilanden bereiken we het Saksische dorp Viscri. In de 12de eeuw koloniseerden Luxenburgse saksen dit gebied, en nu nog zwaaien ze er de plak, een jonge duitstalige saksische dame is er burgemeester, en het is vooral dank zij hun inzet dat de burchtkerk met authentieke materialen werd gerestaureerd, enig in zijn soort. Vanuit de klokkentoren heb je een prachtig uitzicht op de wijde omgeving.
Het voorziene bivak van vanavond wordt (weeral) omwille van de aanhoudende regens vervangen door een hotelovernachting in het “Hotel Boulevard” van Fagaras.


Brasov, 28/07/2010

Voor we Fagaras verlaten bezoeken we zijn imposante burcht, een halve eeuw geleden werden in deze metersdikke muren nog gevangenen van het communistisch regime opgesloten.
Vlak na ons vertrek, en nog in de file voor het hotel, wordt Bluedisco aangereden door een achterkomende wagen. Onze achterbumper is behoorlijk gehavend. Met wat spanriemen wordt deze gefixeerd zodat de achterdeur weer open kan.
Vandaag staat een bezoek aan het Dracula-kasteel in Bran op het programma, prins Vlad III was een van zijn bewoners, de Saksen van Brasov waren de oorspronkelijke bezitters, later werd het overgedragen aan de Roemeense koninklijke familie Habsburg die het nog steeds in bezit hebben, en het te koop stellen voor... 60 miljoen euro !? De rijke inrichting met prachtig houtsnijwerk en oostenrijkse tegelkachels, gerestaureerde ramen en glaswerk maken het interieur enigszins donker, de verdedingsfunctie van dit kasteel noodzaakte immers kleine ramen en schietgaten. De weg naar de spitse heuveltop waarop het kasteel werd gebouwd staat vol met een ”vlaamse kermis” van kraampjes en eethuisjes...alles in het (commerciele) licht van Dracula.
Bij Brasov bezoeken we het klooster Prejmer, een imposante citadel waar in oorlogstijden de omringende dorpsbewoners bescherming vonden, ofwel in de Gotische kerk, ofwel in één van de 272 kamertjes van de vestingsmuur die het geheel omringd en waar een wandelgang onder het dak dienst deed als schiet- en verdedigingsruimte.
Omdat onze camping geen honden toelaat in zijn restaurant zoeken we een eetgelegenheid in de stad zelf, en we beklagen onze keuze niet want restaurant Keller serveert een monumetale steak die zijn naam draagt, weliswaar van Argentijnse afkomst, maar waarmee ze een bijzondere vermelding verdienen in de culinaire gidsen, en bovendien beschikken ze over een ruime wijnkaart. Het is dan ook al ruim nacht, én pikdonker als we onze slaapplaats omhoog zwengelen, en 5 minuten later het laddertje van Bluedisco opklimmen om in bed te kruipen... en de foute start van deze dag (kop-staart botsing) is dan al weer vergeten.

Boekarest, 29/07/2010

De laatste dag van deze raid rijden we door de bossen ten zuiden van Brasov, in deze streek zouden nog een aantal berenfamilies wonen. De houtakkers zijn echter druk bezig met bomen hakken, verslepen en vervoeren, en van deze drukte houden de beren niet zodat het weinig waarschijnlijk is dat we ze zullen aantreffen. Voor een bezoek aan “kasteel Peles” in Sinaia maken we graag een ommetje, met zijn bizar mengsel van Neorenaissance en Neogotische architectuur en zeldzame verzamelingen wapens van Moorse en Turkse oorsprong. Het werd 150 jaar geleden gebouwd door koning Carol I. Koningin Maria liet op dit domein ook een kasteel bouwen, evenals de latere dictator Ceausescu, dit om het koningshuis “in het oog te houden” wordt hier verteld. Deze voorname aanwezigheid maakte van Sinaia een mondaine kuur en wintersportoord, het is gunstig gelegen in de Prohova vallei omringd door het Bucegi gebergte. Een indrukwekkende “berenval”, zo groot als een mobilhome staat langs de weg bekrachtigt de borden aan de bomen met “Opgepast voor de beren”.
Dichter bij Boekarest wordt de vallei breder en het wegennet drukker, in de hoofdstad van Roemenië ligt ook het eindpunt van deze raid. De “pot final” wordt gehouden in Hotel Ibis, en wij worden bedacht met de prijs voor de ontdekking van de onbekende, maar tevens verboden, piste die dwars door Holoko leidt.

Sibiu, 30/07/2010

Voor we Boekarest verlaten is een bezoek aan het paleis van Ceausescu een must. Het immense gebouw telt meer dan 1000 zalen en kamers, waarvan sommigen groter zijn dan een voetbalveld zodat dat de tapijten ter plaatse moesten geweven worden, evenals zijden gordijnen die tot 10 m hoog reiken. De inrichting is navenant, en uitsluitend met Roemeense grondstoffen gebouwd, zo was er 600 ton kristal nodig, de grootste luchter weegt 5ton, massa’s marmer en duurzaam hardhout dat gebruikt werd voor het inlegparket en de metershoge met houtsnijwerk versierde deuren. Momenteel zetelt in dit gebouw het parlement, en om de mega energierekening van 1 miljoen euro (per jaar) te kunnen betalen worden sommige zalen verhuurd. Omdat de voormalige dictator ook zijn “Champs Elysées” wou, werd voor het paleis een hele stadswijk platgegooid.
In de namiddag vatten we onze terugtocht aan, en na een vermoeiende rit dwars door dit land overnachten we in een bosrijke streek op een camping in Cisnadiora.

Boekarest, 31/07/2010

Vannacht werden we op deze afgelegen boerenbuiten wakker gehouden door blaffende honden, en .... brullende beren (gelukkig veraf), het een heeft wellicht met het ander te maken, want honden (Rottweilers) worden hier ook ingezet bij de berenjacht.
Vooraleer we onze terugtocht verder zetten bezoeken we het nabij gelegen stadje Sibiu waar een militaire parade aan de gang is, die ons weinig kan boeien, de militaire discipline is blijkbaar sinds het verdwijnen van het communisme ver te zoeken.
Onderweg houden we halt in Sibiel en bezoeken er de enorme verzameling aan glasiconen.
We rijden Hongarije binnen onder een plensbui, gelukkig is hier wel een autoweg, die deze naam waardig is, en voor zonsondergang bereiken we Budapest, waar we met drie koppels overnachten in camping Roma, Alain en Janina rijden verder naar huis.

Budapest, 01/08/2010

We voorzien een ganse dag (en extra overnachting) om deze rijke hoofdstad van Hongarije te bezoeken. En rijk is ze, op de avenue Andrassy, aan historische gebouwen die prachtig gerestaureerd zijn (met Europese steun), aan majestueuze badhuizen, aan sjieke haut-couture winkels, aan weelderige kantoorgebouwen en banken langs de machtige Donau. En op zo’n Donauterras vinden we eindelijk de echte goulasch, daar hebben we 2 weken moeten op wachten. Vanop een excursieboot bewonderen we de statige oevergebouwen. Voor een bezoek aan het vissersbastion laten we ons naar boven hijsen in een kabelbaan. Het is een vermoeiende dag en we zijn blij als we terug in de camping zijn om de laatste avond samen door te brengen.

Schiederhof, 02/08/2010

Terwijl onze vrienden al vroeg inpakken, en wegwezen, zij willen de resterende 1500 km namelijk in 1 dag afhaspelen, nemen wij rustig de tijd om alles netjes op te bergen voor de terugreis. Net buiten Budapest merken wij Francis en Isabelle op, met pech langs de weg, een wiellager heeft het begeven, en ze moeten dringend naar een Toyota garage. Wij helpen hen daarbij, uiteraard, niet alleen om daar veilig te geraken maar tevens ook om tolk te spelen want ze spreken daar geen frans en onze vrienden geen engels. De herstelling neemt 1 dag in beslag, het te herstellen stuk moet immers uit Wenen komen, en ook bij het zoeken van een overnachting helpen we hen verder. Het is al middag als we dan toch richting Oostenrijk kunnen rijden om rond 19 uur Schiederhof (Duitsland) te bereiken, en daar willen we graag nog eens overnachten want die sander-vis met groenten en opgebakken aardappels smaakt nog altijd even lekker als 14 dagen geleden. Het is daar altijd dik in orde, in dat gasthof van Christian, en je wordt er ook dik van, zeker als je ook nog een reuze ijsdesert besteld...

Bertem, 03/08/2010

We zijn niet gehaast om naar huis te rijden vandaag, die Beierse gastvrijheid bevalt ons. We gaan eerst wat schoppen in het naburige Straubing, en pas als een onweer ons in de auto doet schuilen gebieden we de GPS om ons “naar huis” te leiden. De onweders zijn goedkoop vandaag, misschien geraken we onze modder uit de Carpaten zo wel kwijt eer we thuis zijn ? Maar we rijden Herk-de Stad niet voorbij zonder Mauro’s verjaardagsgeschenk af te leveren want we hebben het gevraagde (handgemaakte) gezelschapsspel mee.

De kilometerteller wijst 6200 km aan, met 3 lekke banden en een gedeukte achterkant, maar zoveel nieuwe natuur en kultuur-ervaringen rijker bereiken we ons thuisland.



------------------------------------------------------------



Beaucoup de pluie, peu d’ours
(traduction: Jan Van Geel)

Après leur aventure africaine (MLRM 9 et 10), Marie-Jo Verboomen
et Jos Meersmans aspirait à une pause. Ils ont profité de
cette période pour préparer leur prochain raid touristique, l’Ours
des Carpates. D’ours, point de trace mais les nombreuses curiosités
disséminées à travers trois pays de l’ancien bloc de l’est ont
contribué à faire de ce voyage une expérience inoubliable.

14 ET 15 JUILLET 2010
Aujourd’hui, nous prenons la route vers Bratislava, le point de départ de ce raid. Apres une halte au coeur de la Foret Bavaroise, nous atteignons finalement la capitale slovaque après 1.770 kilometres. Dans la soirée, nous faisons la connaissance de notre guide, Alain, et des six autres participants.

16 JUILLET 2010
La pluie de la nuit fut une véritable bénédiction pour la nature même si elle n’a pas réellement rafraichi l’atmosphère. A 8h30, le mercure atteint déjà 24°C et nous sommes impatients d’entamer ce raid. Via des chemins asphaltés, nous atteignons Sahy ou nous traversons la frontière hongroise. Circulant au milieu d’enormes champs de blé et de
tournesol, nous cherchons la première halte pour une pause café, un agréable petit cafe de village proposant un vaste assortiment de boissons. Nous prenons ensuite la tête du convoi et nous guidons nos compagnons de voyage à travers forêt et nature. Une série de chemins difficilement praticables jalonnés de profondes ornières nous font traverser une jolie petite vallee jusqu’à Hollokö, figurant depuis des lustres au Patrimoine Mondial de l’Unesco. Nous passons la nuit dans un camping à flanc de colline, qui nous offre un magnifique panorama sur la ville.

17 JUILLET 2010
Dès sept heure, le soleil matinal nous chasse hors de la tente de toit. Dans la matinée, nous visitons la petite ville historique, véritable perle entierement restaurée de la culture hongroise. Vient alors l’heure du depart. Lorsqu’un peu plus tard nous atteignons avec difficulté un bois marécageux en suivant un chemin aux ornières profondes, nous laissons nos compagnons de voyage continuer a cahoter et partons à la recherché d’un chemin plus praticable à travers bois. Nous dénichons un superbe chemin de montagne, qui nous offre un panorama somptueux. De là, nous apercevons au loin un orage menacant au-dessus de la forêt dont nos amis doivent bientôt émerger. Ils
nous tiennent au courant de leur progression chaotique par transmission radio. Deux heures plus tard, ils émergent de leur dôme de verdure, trempes jusqu’aux os et couverts de boue. Le retour du soleil fait bien vite oublier ces soucis et nous poursuivons la route vers Gyöngyös et Eger, où nous attendent des festivites folkloriques. En soirée, nous atteignons Sikfokut et nous nous installons dans le confortable hotel Nomad.

18 JUILLET 2010
Adieu le beau temps. La pluie et l’orage nous accompagnent jusqu’au parc national de la chaîne de montagne Bukk. Heureusement, les chemins caillouteux sont bien entretenus car ils se transforment en ruisseaux de montagne a plusieurs reprises. Les chemins de terre argileux, par contre, sont très glissants et Bluedisco, notre fidèle Discovery II bleu, semble monté sur skis. Pour ce voyage, nous n’avons pas emmené nos pneus boue et les sillons des pneus AT ne sont pas suffisamment profonds pour mordre la surface boueuse et glissante de la route. A Aggtelek, nous visitons les grottes de Baradla, qui font partie du plus long complexe de grottes d’Europe et s’étendent jusque sous la frontière slovaque. Le parcours souterrain est sillonné de stalactites et stalagmites et se termine en apotheose par une gigantesque cathedrale souterraine jouissant d’un magnifique jeu de son et lumiere. Nous passons la nuit dans un camping tout proche, ou nous profitons agréablement des grilles de barbecue mises gratuitement a la disposition des pensionnaires.

19 JUILLET 2010
Aujourd’hui, nous partons du parc Nemzeti dans la direction du sud vers la région viticole de Tokaj. A droite et à gauche du chemin, nous apercevons des nids de cigogne.
La pluie des jours précédents a rendu tous les chemins boueux et lors d’un passage difficile, Alain casse un amortisseur arrière et endommage la conduite de carburant de son Toyota. Remettre un amortisseur en place et le fixer avec des sangles, nous l’avons déjà fait durant le Raid Cap’Dakar, mais nous ne parvenons pas à trouver de solution pour la conduite percee. Le malchanceux est tracte jusqu’à Tokaj. Nous commencons par nous installer a l’hôtel Millenium avant de vous rendre au centre-ville afin de déguster les vins locaux. Cette dégustation nous fait rapidement oublier la situation moins avantageuse de notre hôtel, ainsi que le repas du soir assez médiocre.

20 JUILLET 2010
Comme la réparation du Toyota demande un certain temps, nous avons largement le temps de faire connaissance avec la culture viticole régionale et les trésors religieux de l’Eglise Orthodoxe. Nous apprenons par la suite que les réparations risquent de prendre la journée, et nous nous voyons confier la tàche de remplacer temporairement le guide. Nous trouvons sans problème la route vers Debrecen, où nous cherchons une place au camping Dorcas. Le calme n’est pas vraiment au rendez-vous car plusieurs groupes folkloriques des Carpates se sont rassemblés ici pour célébrer une noce en chanson et en danse. Heureusement, ils respectent le ‘couvre-feu’ du camping, ce qui nous permet de nous glisser dans nos tentes de toit peu après dix heures.

21 JUILLET 2010
La nuit est plus courte que prévu. Dès le point du jour, les fêtards des Carpates réveillent les autres campeurs a grand bruit. Nous réglons l’addition, traversons la frontiere vers la Roumanie et nous suivons le roadbook vers Oradea. Après avoir visité la ville, nous remarquons que Bluedisco a un pneu à plat. Nous changeons la roue, mais par 34°C, ce n’est pas une partie plaisir. Le trajet de l’après-midi nous surprend par quelques passages corsés et a un certain moment, trois câbles de remorquages seront meme nécessaires pour faire traverser une mare de boue à notre ‘bleu’. A la dernière lueur du jour, notre guide Alain rejoint lui aussi le bivouac et nous sommes à nouveaux au complet.

22 JUILLET 2010
Le temps est chaud et orageux aujourd’hui et le mercure grimpe jusqu’à 31°C l’après-midi. A Rosia, nous visitons un ancien Moulin hydraulique. A Beius, nous étanchons notre soif avant de visiter une splendide église ancienne en bois à Sebis. Ensuite, nous nous lancons dans les Hautes Tatras en Transylvanie. Le transport d’énormes troncs d’arbres n’est pas une sinécure dans ce paysage et sur la piste Cluj-Napoca, un camion sorti de la route nous barre le passage. Comme nos treuils sont un peu légers pour ce mastodonte, nous allons chercher de l’aide auprès des travailleurs routiers que nous avons dépassés un peu au paravant. Leur grue puissante permet de remettre le camion sur la route. Les précipitations rendent les routes boueuses et gonflent les rivières. La montée de certaines côtes aux ornières détrempées exige une concentration maximale et les haches viennent parfois bien a point pour découper un arbre effondré et poursuivre notre route. A Cluj-Napoca, nous passons la nuit a l’hôtel Panin, un superbe hotel étoilé avec air conditionné.

23 JUILLET 2010
Le roadbook nous conduit vers le nord à travers les Hautes Tatras et de vastes forêts de pins jusqu’à la frontière ukrainienne. C’est dans cette région que nous découvrirons nos premiers villages Rom, qui ne sont guère plus qu’un rassemblement de baraques déglinguées. Les fermiers fanent les prairies montagneuses a la faux et mettent l’herbe mouillée a sechér avec des fourches. Tout ici nous rappelle la maniere de vivre de nos grands-parents au début du siècle dernier. Nous faisons un détour de 160 kilometres pour visiter le ‘Cimetière Joyeux’ de Sapânta. Un artiste local orne chaque pierre tombale d’une illustration ludique colorée illustrant la vie et la mort des personnes inhumées. La region regorge d’églises en bois typiques et à Barsana, nous visitons le cloître possedant la plus haute construction en bois en Europe: une tour d’église de 60 metres de haut. A la tombée de la nuit, nous cherchons un lieu de bivouac en pleine nature au bord d’une petite rivière de montagne, appréciant le murmure de l’eau.

24 JUILLET 2010
Nous nous enfoncons plus avant en Moldavie et nous traversons le parc naturel Muntii, une région montagneuse jalonnée de splendides églises. Après notre troisième crevaison, nous sommes constraints de changer la bande extérieure du pneu. Nous logeons à l’hôtel Zimbru à Campulung Moldovenesc.

25 JUILLET 2010
Une nouvelle journée pluvieuse nous attend. Heureusement, nous avons quelques visites au programme. Dans l’église de Voronet, nous pouvons assister à un office orthodoxe, avec encens et chants, mais nous somme d’abord invités à enfiler une large robe afin de couvrir nos ‘parties dénudée indécentes’ – c’est-a-dire nos genoux, bien visibles sous nos shorts courts. Nous poursuivons notre exploration sur les chemins boueux de la Moldavie, savourant la beauté des paysages montagneux et l’amabilité des gens. Le mauvais temps nous pousse à échanger notre bivouac pour une maison d’hôte douillette a Gheorgheni.

26 JUILLET 2010
Aujourd’hui encore, le crachin nous constraint à chercher un itinéraire alternatif. C’est le seul moyen d’atteindre dans les temps Sighisoara, berceau supposé de Vlad III ’Empaleur. En 1897, ce souverain cruel inspira Bram Stocker pour la création du personnage de son célèbre roman Dracula. Sur la place proche du clocher, nous visitons la maison natale du dernier prince de Valachie. Au coeur de la citadelle même, nous trouvons un hôtel ancien mais parfaitement entretenu portant le même nom que la ville.

27 JUILLET 2010
Cette nuit, les vannes célestes s’ouvrent en grand et l’eau dévale les petites rues médiévales vers la ville inférieure. L’itinéraire rime avec humidité et obstacles. De nombreux villages sont inaccessibles et, à plusieurs reprises, nous devons faire un détour car même notre 4x4 n’est pas de taille à lutter contre une telle fureur. A travers des champs détrempés, nous atteignons le village de Viscri, célèbre pour son église fortifiée. En raison de la pluie, le bivouac prevu est une fois de plus échangé contre une nuitée a l’hôtel. Nous nous installons a l’hotel Bulevard a Fgras.

28 JUILLET 2010
Avant de quitter Fgras, nous visitons l’imposant château fort où l’on emprisonnait il y a un demi-siècle encore des prisonniers du régime communiste. En chemin pour nous y rendre, un véhicule nous percute devant l’hotel. Le pare-choc arriere de Bluedisco est dans un triste état mais grâce à quelques sangles, nous sommes rapidement prèts à reprendre la route. L’attraction principale de cette journée est naturellement la visite du ‘château de Dracula’ à Bran. Près de Brasov, nous visitons le monastère de Prejmer, une imposante citadelle où les villageois des environs trouvaient autrefois refuge en temps de guerre. Nous nous restaurons au Keller Steak House, où le steak monumental que nous découvrons dans nos assiettes nous aide à oublier l’incident du debut de journée. La nuit est déjà bien avancée lorsque nous déplions notre tente de toit. Cinq minutes plus tard, tout le monde a disparu en haut de son échelle.

29 JUILLET 2010
Pour la dernière journée de ce raid, nous roulons à travers bois au sud de Brasov. Plusieurs familles d’ours vivraient encore dans cette région. Le long de la route, nous remarquons un impressionnant ‘piège a ours’ de la taille d’un camping-car ainsi que de nombreux panneaux avertissant de la présence d’ours. Les bûcherons sont en pleine activité, abattant, remorquant et transportant des arbres et les ours n’apprécient pas du tout cette agitation. Pas un seul ours en vue donc durant ce voyage de 6.200 kilometres. Nous aurions pu baptizer cette edition de l’Ours des Carpates tout autrement. Les ours se carapatent, par exemple.


A vol d’oiseau:

Ours des Carpates

Organisateur: Nord Raid Organisation
Destination: Slovaquie – Hongrie – Roumanie
Période: 16 - 29 juillet 2010
Départ / arrivée (raid): Bratislava / Bucarest
Nombre de véhicules: 4
Nombre de participants: 8
Frais de participation: 990 euros par personne pour le raid; 300 euros pour le véhicule; compris: 6 nuitées à l’hôtel (demi-pension), 4 nuitées en camping, visites, assistance technique, divers autocollants pour les véhicules et un trophée d’adieu.
Hébergement: hôtel, camping, bivouac
Assistance technique: oui
Assistance médicale: non
Infos: tél.: 0033 3 20 59 87 43 / 0033 6 11 02 38 32, e-mail: contact@nro-aventure.com
Web: www.nro-aventure.com