Voorlaatste dag, 26/01/2014
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos
27 Januari 2014 | Marokko, Mohammedia
Moulay Bousselham, 26/01/2014
We schuiven weer 200km meer noordwaarts, de voorlaatste Afrika-dag. Om de eentonigheid van de geplande route via de autosnelweg te breken zoeken we 50km voor het eindpunt van vandaag de kleine kustweg op... in de hoop mooie zeegezichten te krijgen. Dat valt echter dik tegen, want die weg is stukgereden door zwaar werfverkeer dat er vlak naast een nieuwe weg aanlegt, en die werken schijnen al lang aan te slepen, want het worden 50 moeilijke kilometers, slalommend tussen modderkuilen en wegverzakkingen vorderen we moeizaam. Marie-Jo voelt zich hier thuis, al zou Bluedisco hier beter passen, onze Vanomobiel hobbelt zich er door.... tot we voor een modderspoor komen te staan. Er is echter geen weg terug... ik knijp de billen dicht, Marie-Jo geeft onze , 130 paarden sterke Ducato de sporen en we denken allebei... Inch'Allah. We horen de zandige ondergrond tegen Ducato's buik schuren... en oef we geraken voorbij dit obstakel... bijna gestrand op 1 dag van het einde.
In de dorpjes die we op deze rot-weg ontmoeten is de tijd blijven stilstaan, de mensen kijken ons verbaasd aan: "hoe zijn die hier geraakt met die camper" zien we ze denken, terwijl ze zelf blijkbaar al maanden (jaren) verstoken blijven van veel aanvoer langs de weg; natuurlijk, er is eigenlijk geen weg meer ! Maar Allah is met ons en we geraken in Moulay-Bousselham. Een kustdorp met uitzicht over een prachtige lagune met vogelreservaat (reigers,smienten,flamingo's, gansen...), aan de rand van deze lagune ligt de camping.
Uiteraard heeft de organisator een afscheidsdiner voorzien, en voor de verandering (?!) wordt het couscous bèrbère, een reuzeportie die ons nog in maanden zal bijblijven, net zoals deze reis die morgen eindigt. Dan nemen we de overzet naar Europa (Tarifa).
We schuiven weer 200km meer noordwaarts, de voorlaatste Afrika-dag. Om de eentonigheid van de geplande route via de autosnelweg te breken zoeken we 50km voor het eindpunt van vandaag de kleine kustweg op... in de hoop mooie zeegezichten te krijgen. Dat valt echter dik tegen, want die weg is stukgereden door zwaar werfverkeer dat er vlak naast een nieuwe weg aanlegt, en die werken schijnen al lang aan te slepen, want het worden 50 moeilijke kilometers, slalommend tussen modderkuilen en wegverzakkingen vorderen we moeizaam. Marie-Jo voelt zich hier thuis, al zou Bluedisco hier beter passen, onze Vanomobiel hobbelt zich er door.... tot we voor een modderspoor komen te staan. Er is echter geen weg terug... ik knijp de billen dicht, Marie-Jo geeft onze , 130 paarden sterke Ducato de sporen en we denken allebei... Inch'Allah. We horen de zandige ondergrond tegen Ducato's buik schuren... en oef we geraken voorbij dit obstakel... bijna gestrand op 1 dag van het einde.
In de dorpjes die we op deze rot-weg ontmoeten is de tijd blijven stilstaan, de mensen kijken ons verbaasd aan: "hoe zijn die hier geraakt met die camper" zien we ze denken, terwijl ze zelf blijkbaar al maanden (jaren) verstoken blijven van veel aanvoer langs de weg; natuurlijk, er is eigenlijk geen weg meer ! Maar Allah is met ons en we geraken in Moulay-Bousselham. Een kustdorp met uitzicht over een prachtige lagune met vogelreservaat (reigers,smienten,flamingo's, gansen...), aan de rand van deze lagune ligt de camping.
Uiteraard heeft de organisator een afscheidsdiner voorzien, en voor de verandering (?!) wordt het couscous bèrbère, een reuzeportie die ons nog in maanden zal bijblijven, net zoals deze reis die morgen eindigt. Dan nemen we de overzet naar Europa (Tarifa).
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
