Dakar

Zaterdag, 21/1/2006
Saly-Portugal

Vandaag rustdag, (oef ?!), in hotel Bougainvillée, vlakbij Dakar. Voor de meesten onder ons een verwendag want deze mondaine badplaats is daar uitstekend voor geschikt; het hotel zelf is ruimschoots voorzien van rust en relax-infrastructuur, zwembad met terras-bar en aquagym, fleurige tuin en net buiten de poort, petanque, kapper, schoonheidssalon en boetieks. Menige co-pilote kan aan deze verleiding niet weerstaan om vooral deze laatste (3) te bezoeken, maar deze (ondergetekende, co-piloot) heeft daar geen zin noch tijd voor want wij hebben nog werk. We brengen eerst een bezoek aan het Via-Via café in Dakar(Yoff) waar Lies (uit Leuven), naast haar werk als reisbegeleider voor Joker, ook nog mee instaat voor opvang van de Talibéskinderen. Samen met de hulpgoederen laten we er ook de (beloofde) rode kool en nutella achter, die hier niet te koop zijn. Dakar-stad bezoeken we niet, het is een onveilige, verkeersdrukke warboel van mensen en voertuigen van alle rassen, kleuren en standen, marktstalletjes langs en op de weg waar je zowel fruit, groenten, dieren als auto's kan kopen. Er wordt ons zelfs een voorraadje diesel aangeboden dat ze niet kwijtgeraakten aan de rallyrijders, natuurlijk niet, want hier lag het eindpunt van die koers. En ze zijn zelfs geinteresseerd om bluedisco te kopen, maar daar gaan we uiteraard niet op in, ook al bereikten we hier het fiktieve eindpunt onze Raid Cap'Dakar. We moeten ook nog onze achterstallige websiteverhalen plaatsen en tijdig terug zijn voor de afscheidsdrink van onze verder zuidwaarts trekkende vrienden Jaak en Francoise. Onze "rustdag" is goed gevuld.

Zondag, 22/1/2006
Saly-Portugal - Lac Rose - N'Boro

We verlaten de zuidelijke kant van de Cap'Dakar. Het kusttoerisme steekt hier schril af met het arme binnenland. Hier zijn de vakantiewijken gul voorzien van groen en meestal afgesloten met een slagboom. Ter verstrooing en animatie van toeristen worden diverse excursies met quad, 4x4, paard en folkloreavonden voorzien, er flaneren hier immers heel wat bemiddelde gepensioneerden.
We zoeken de oceaan op aan de noordzijde van de kaap, maar eerst komen we voorbij Lac Rose. De kleur van dit water is inderdaad rose, vanwege de aanwezigheid van microscopisch kleine algen die het ijzer in het hyperzoute water oxyderen. De flamingo's vervolledigen het prentkaartje. Het zoutgehalte van het water is hetzelfde dan dat van de Dode Zee (320g/l), en er heeft zich dan ook een zoutwinnings-industrie ontwikkeld.
Behalve als pic-nic-plaats of aankomstplaats van de rally heeft dit meer niet veel te bieden en we haasten ons naar de nabijgelegen kustlijn van de oceaan voor het hoogtepunt van rijgenot...
Langs de waterlijn kunnen we 50 km lang, noordwaarts, de kust volgen. Af en toe met 2 wielen in het opspattende water en 2 wielen op het droge, slalommen tussen krabben, soms vissers en hun boten...FANTASTISCH. We genieten van deze ultieme, adrenalinerijke, 4x4-ervaring.
We overnachten in camping Wahou, waar de uitbater ons verse tonijn, gegrild op BBQ voorschoteld, mmhh lekker.

Maandag, 23/1/2006
M'Boro - St-Louis

Net als gisteren kunnen we vandaag verder noordwaarts rijden langs het strand. Meer dan 60 km lang en aan 80 km/u, flirtend met de waterlijn, de pret kan niet op. Het wordt spannend als het opkomende tij de rijpiste smaller maakt en smaller.... En het wordt nog spannender als een opkomende golf ons verrast en we er midden in belanden, bijna stilvallen en er op het dashbord een rood waarschuwingslicht oplicht ! Effe paniek in de wagen, en nu vooral zo snel mogelijk van het strand proberen af te geraken. Gelukkig geraken we veilig "aan wal" en zoeken naar de oorzaak van dat waarschuwingslichtje, het blijkt dat die plons een of andere sensor van onze bluedisco-computer aan het schrikken heeft gebracht. Na een hogedruk-wasbeurt in St-Louis is het voorval vergeten. Daar mondt de Senegalrivier uit in de Noord Atlantische Oceaan en we bezoeken er de vissershaven.
We overnachten in Ranch de Bango.