Mauretanië 2

Dinsdag, 10/1/2006
Atar - Chinguetti

S' Morgens zoeken we de plaatselijke bakker, die is snel gevonden want aan het rond punt bij de stads-ingang staan ze te wachten met hun kruiwagens vol broden. De rit van vandaag loopt door een brede canyon en brengt ons langs de oase El Greinat ou Taouarit, de hutjes zijn verlaten, wellicht omdat het vandaag het feest is van de muzzelmannen. Dan slacht ieder gezin een dier en deelt het met de armen op een groot dorpsfeest in de stad. De volgende oase is deze van Terjit, een paradijsje met palmbomen, een bron en enkele tenten. Het loont de moeite om het te voet te verkennen. Verderop een groter oasedorp, Mhairert, en heel wat spelende kinderen die zich graag aan de auto vastklampen en zo een gratis ritje of wat cadeautjes proberen te bemachtigen Mhairert is gelegen in een brede vallei met steil hellende en rotsige toegangsweg, in "1ste kort" nog een hele klus voor bluedisco. In Fort Sagane bezoeken we een grot met prehistorische vondsten. En zwart Africa brengt ons voor het eerst regen... Via een brede piste, gefinancierd door E.U rijden we naar Cinguetti, een woestijndorp (anno 700 j na X) waar we een oude bibliotheek bezoeken.
We overnachten in een "campement auberge" Nouatil. Bij kaarslicht, en volgens de traditie (zie hoger) eten we vandaag een (heel) schaap. We slapen er op een matras op de grond waarvan de vulling verdacht veel op stro aanvoelt.

Woensdag, 11/1/2006
Chinguetti - Tidjika

We trekken verder zuidoostwaarts door de woestijn naar Mali. En zowaar, het regent, dikke druppels, niet erg intensief maar genoeg om de zandpistes beter berijdbaar te maken en stofvrij. Dat is het enige voordeel van dit hemelse nat, tenminste voor ons want voor de plaatselijke inwoners een natuurlijke zegen. Het landschap wisselt steeds, van steenwoestijn (passe de Zaga) naar zandvlaktes (site des météorites), hoger gelegen plateaus en brede uitgedroogde rivierbeddingen, soms begroeid met accasia, inheemse peulvruchten en kleine sierpompoentjes. Het zand kleurt afwisselend wit, geel, rood, oker, grijs en zwart. En regelmatig wordt onze doorgang versperd door wandelende duinen. Het zijn merkwaardige zandhopen, meestal in groepjes, die zich verplaatsen onder invloed van windturbulenties. Dat maakt het lezen van de roadbook en het vinden van de juiste piste moeilijker. Voor ons bivak zoeken we een mooie paraboolduin, waar we in zijn armen beschutting zoeken tegen de opkomende zandstorm. Helaas.....