Mali

(version française: voir la dernière partie)

Dinsdag 24-11 tot vrijdag 27-11

De formaliteiten bij de Malinese douane verlopen niet vlot. We hebben een ambtenaar moeten wekken om 9 u s'morgens, en dat zorgt voor afrikaanse vertraging. Gelukkig staat er vandaag slechts een rit van 4 u op het programma, maar geen gemakkelijke. Stroomopwaarts langsheen de Senegalrivier moeten we enkele stenige trial-pistes overwinnen in de brousse van Mali. Als beloning krijgen we prachtig decor voorgeschoteld; de stroomversnellingen van Gouina.
Baden in de Senegal is dan ook een welgekomen afkoeling want vandaag bereikte het kwik 39°C. Het rijk dierenleven en de watervallen zelf zorgen voor een nachtelijk concert.
Dat deze hemelse plek nauwelijks bezocht wordt komt door zijn onbereilbaarheid, alleen een stevig uitgeruste 4x4 geraakt hier. Wanneer we naar Boufoulabé rijden krijgen we weer een trial-parcours voorgeschoteld, daar steken we in een veerpont de Senegalrivier over. Door de duisternis berieken we onze voorziene bivakplaats in Kita niet, en bivakkeren we vroeger.

De weg naar Kita (en Bamako) is een belangrijke verkeersader, het grootste deel is geasfalteerd. De dorpjes die er langs liggen bestaan slechts uit een verzameling van lemen hutjes. De verkeersdrukte wordt op die nieuwe infrastructuur gevormd door voetgangers, fietsers, bromfietsers (sterk in opmars), ezelskarren, en enkele 4x4's die de plaatselijke bewoners doen opkijken.
In Bamako is een rustpauze voorzien van 1,5 dag in hotel Mande langs de Nigerivier, waar eindelijk internet is.

Zondag 29-11, Qoutienso

De hulpgoederen voor het medisch centrum van de "Soeurs de la charité" in Qoutienso bezorgen we vandaag, ook al moeten we daar 260 km extra kilometers voor afleggen. Ook Bernard en Marie-Agnes, in hun Nissan camion, gaan mee. Het centrum zelf is goed uitgerust, beschikt over een materniteit, een school, en een kloostergemeenschap. Marthe, de Ruandese medewerkerster van Suzy (de belgische verantwoordelijke daar) ontvangt ons uitbundig. Vandaag zijn er echter geen jonge moeders, want ze zijn allemaal naar huis voor het moslimfeest Tabaski.

Maandag 30-11, Djenné

Vandaag bezoeken we Djenné, een historische stad met een rijk moslimverleden. De moskee is er beroemd, echter duur om te bezoeken en bovendien in restauratie (Unesco). Van de plaatselijke sierradenverkopers kopen we graag, dat is goed besteed, en het is bovendien (meestal) hun enige inkomen, en tevens ook een vorm van ontwikkelingshulp.
We overnachten in Mopti in hotel Kanaga, aan de Nigeroever.


Dinsdag 1-12, Mopti

We hebben de oorzaak van het sjierpend geluid onderaan Bluedisco gevonden, een kruiske van de voorste cardan-as is versleten. Gelukkig zijn er meerdere landrovers in de groep en is er eentje met het gepaste vervangstuk, dat door Jean-Claude wordt gemonteerd.
In Mopti vloeit de Bami in de Niger. In dat breed samenvloeiingsgebied huren we (gezamelijk) een pirogue (lange spitse boot, 30 pers.)waarmee we door de haven varen, wat mooie plaatjes oplevert. We bezoeken ook de stad, met zijn typische markt waar de plaatselijke producten gesleten worden; een rijke verzameling van eetwaren en (dagelijkse) gebruiksgoederen, geen luxeproducten, en ook niet aantrekkelijk uitgestald, meestal op de grond. Maar honger lijden ze hier niet daar zijn de landbouw en de veeteelt te goed voor ontwikkeld, en het voorbije gunstige regenseizoen heeft daar veel toe bijgedragen. We bezoeken ook de scheepswerf waar met hamer en beitel een boot (prauw) wordt gebouwd, echte handenarbeid. Zelfs de nagels worden hier met de hand gesmeed.
Vanaf hier zitten we in de Dogon-streek, van oorsprong arme bewoners van dit oostelijk deel van Mali. Voorheen deelden ze dit land met de Telem, maar die stam hebben ze verdreven naar Burkina Fasso. De oude hutjes, tegen de bergflanken geplakt, bewonen ze nog steeds, hun (oorspronkelijke) rotswoningen gebruiken ze alleen nog als graf. In het plaatselijke schooltje is er slechts 1 klas, en die is overbevolkt, de reden hiervoor is dat er geen leerkrachten zijn, die bereid zijn om zich hier te komen vestigen.

Woensdag 2-11, nog meer Dogon

Dieper in het Dogon gebied zien we gestructureerde landbouw-akkers, veeteelt en groentenkweek (uien). We roadbooken verder en komen nog andere 4x4's tegen op deze route. Zij komen via Burkina-Fasso vanwaar ze met een gehuurde wagen of quad georganiseerde trips door dit gebied organiseren. Het is duidelijk, hun bewaarde authenticiteit levert hun een toeristische troef en fondsen op.
s'Avonds slapen we in camping Jerome in Douenza.

Donderdag 3-11, geen Tombouctou

Vanmorgen wordt de parcourswijziging die al enkele dagen in de lucht hing bevestigd; we mijden Tombouctou ! De franse autoriteiten verklaren de streek boven de Niger onveilig, en onze organisator neemt uiteraard geen risico's. We zullen dus ten zuiden van Tombouctou blijven, en het olifantenreservaat bezoeken, waar nog een 500tal exemplaren vrij rondlopen. Het reservaat heeft natuurlijke grensen, ten noorden de Niger rivier, en ten zuiden de Hombori bergketen met prachtige "tafel- en pilaar- bergen", waaronder de hand van Fatima.
Even zorgt Mjo voor opschudding als ze bij een vermaning van de politie voor het niet dragen van de gordel, dreigt om het bewijs te tonen van het ongemak dat dit knellend ding veroorzaakt. Een moslim politieman zag de vloek van Allah niet zitten, en zag 1.e.a. door de vingers.


Vrijdag 4-11, op zoek naar olifanten

Onze zoektocht naar de olifanten gaat verder, en de plaatselijke gidsen zijn het oneens omtrent de pleisterplaatsen van de kuddes.
We passeren Gourma Rharous, waar Thierry Sabinne om het leven kwam bij een vliegtuigongeval, vandaar volgen we stroomafwaarts de Niger om dan dwars door olifantenland te trekken, dat wordt spannend.

Zaterdag 5-11

Met Jean-Claude op kop, en de rest aan de rekker, trekken we de brousse in. En volgen is de boodschap want we hebben vandaag geen roadbook en de raid wordt bijwijlen een race (om te volgen). We ontdekken originele Dogon-dorpjes zoals I-n-Adiattafene, Bambara en Maoundé, maar olifanten vinden we niet, helaas.

Zondag 6-12, terug naar Mauritanie

Na de bevoorrading in Sevaré zijn we weer klaar voor een 600 km lange rit over verharde (maar geaccidenteerde) wegen om de parcourswijziging op te vangen. Hierdoor komen we een 2de keer in Qoutienso voorbij. Uiteraard springen we nog eens binnen want nu zijn er wel jonge moeders én baby's, en kunnen we wel mooie plaatjes schieten. De confrontatie met de HIV problemathiek is echter minder aangenaam, gelukkig is hier een behandeling beschikbaar.
Vandaag zorgen wij voor het aperitief tijdens het bivak en organiseren een St-Niklaas-feestje, en het (zoet) valt erg in de smaak.



:SMS update:: 27 november 2009 :
Internet gelukt, genietend op een terras boven de Niger

:SMS update:: 28 november 2009 :
Gelukkige verjaardag Meet, dankuwel voor de wafeltjes, ze doorstaan 39 grd.