Roadbook Côte d' Opale

Roadbook Côte d'Opale, 10 januari 2007.

Aan alle lezers van dit reisdagboek een avontuurlijk en voorspoedig nieuw jaar, dat iedereen gezond mag blijven zodat zij (en wij) veel op reis kunnen.

Met een bijna vervallen "eindeloopbaan cheque-je" van MJ nog vlug een bestemming gezocht om er effe tussenuit te knijpen. De zon en de warmte was helaas te ver voor het bescheiden bedrag van de waardebon, bedrijf in moeilijkheden zeker, maar een tripje naar de franse noordkust kan nog net. Er ligt daar nog een mooie roadbook te wachten voor verdere verkenning. Een goeie 100 kilometer langs de Côte d' Opale, tegen de kustlijn aan met "zicht op zee" en op het kanaal waar de klifkusten van Dover bij helder weer schitteren in de zon (als die er is).
Ondanks "putteke winter" is de temperatuur zacht, maar de regen maakt de veldwegen zompig en glad. Bluedisco heeft echter zijn bottinnen aan (Black Star Guyanne), is niet zo zwaar geladen (als in Afrika) en wordt geleid (of moet dat met lange ij) door gemotiveerde gepensioneerde. Ook co-piloot wil niet onderdoen en deze keer de roadbook (frans model, niet zo duidelijk) correct aanwijzen, de vorige keer immers reden we hier verloren en toen we hulp vroegen veroorzaakten we ruzie onder kakelende inwoners (dames natuurlijk). De uitzichten zijn prachtig, steeds weer duikt de Noordzee aan de einder op, waar een vliegende storm de golven hoog opjaagt. Opvallend hoe hier de natuur gevrijwaard blijft van appartementsgebouwen en ander beton, zo vlak bij de kustlijn. Het einge beton dat we tegenkomen is dat van een droeve herinnering ... bunkers en verdedigingsresten van de laatste wereldoorlog; in alle maten en (zwaar)gewichten, zelfs bluedisco past in eentje ervan (zie foto). Gelukkig kruisen ook levende en natuurlijke elementen ons pad; enkele reeen, en zelfs een dik vet everzwijn dat net voor onze bumper op zijn korte pootjes de weg overschiet. Onze aandacht mag echter niet verslappen want sommige wielsporen zijn verraderlijk diep en zompig, en paar keer houdt co-piloot de adem in als, ondanks zijn negatief advies, pilote toch doorzet om zo'n hindernis te nemen, dat jeugdig (?!) enthousiame zeker. We rijden niet vast, gelukkig maar want er zijn geen vrienden in de buurt om te helpen, hooguit een plaatselijke boer (als die niet in Tenerife zit).
Bij valavond zoeken we onze overnachtingsplaats op, aan de kust natuurlijk, zodat niet alleen wij, maar ook onze viervoeters van de gezonde zeelucht kunnen genieten. Voor Tsar is dit de eerste kennismaking met de zee, en dat is een onstuimige kennismaking, want juist nu is de storm het hevigst, windkracht 10 blazen wandelaars van het strand, wij zijn dan ook de enige "waterlijners". We wijken effe uit voor een aangenaam stadsbezoek, net nu tijdens de solden kunnen we niet nalaten een mooi rokje mee te nemen voor jong-gepensioneerde. De wekelijkse markt is omwille van het stormweer mager bezet en de dappere aanwezigen zijn uitgeweken naar de prachtige overdekte markthallen. De zeevruchten liggen er rijkelijk te pronken.
Na dit voetwerk maken we ons klaar voor het laatste stukje roadbook; helaas wordt dit deel landinwaarts gereden, waar enkele valleitjes worden doorkruist die ondertussen deels onder water staan; de roadbook adviseert lier en trek-hulp voor de moeilijke stukken en vermits we vanavond weer (op tijd) thuis moeten zijn reserveren we dit voor een volgende keer, als de vrienden er bij zijn ?!

aan het stuur: Marie-Jo,
co-piloot: Jos
Arno en Tsar