Herfstuitstapjes
Door: Webmaster Jos
Blijf op de hoogte en volg Jos
29 November 2006 | België, Bertem
Trans Halloween, 15/11/2006
De roadbooks van Bruno Sacré zijn altijd goed verzorgd. De wegbeschrijving en de informatie zijn correct en up-to-date, de begeleidende hapjes en drankjes verzorgd. Een reden om ook de kleinkinderen eens mee te nemen voor een "off-road" evenement, en wij vonden dat een nachtelijke Halloweentocht door de Naamse Condroz daar het best geschikt voor was.
Zeven (van de tien) kleinkindjes konden mee, en die prop je niet zomaar in 1 auto, daarom werden zowel Bluedisco als Stage1 (Defender) uitgerust om die vrolijke bende door bos en veld te loodsen. Voor deze gelegenheid moesten er echter 2 nieuwe co-piloten gezocht worden, vermits zowel Oma als Opa Jos aan het stuur zaten. Zo werden volgende ploegen samengesteld: Bluedisco met aan het stuur Oma, co-pilote mama Lina, op de achterbank Roosje, Nele en Alessandra, en op de 2de achterbank Koen en Matteo, in de moddercrosser zit Opa Jos aan het stuur, met ons lief metekind Veerle als co-pilote en daartussen Mauro, veilig vastgeriemd in zijn kinderzitje, in de kofferbak mogen de viervoeters Arno en Tsar ook mee.
Na de welkomsttaart met koffie of warme choco staat iedereen te popelen om er in te vliegen, bij ons duurt het wat langer eer iedereen veilig op zijn plaats zit zodat wij (naar goede gewoonte) bij de laatste vertrekkers zijn. De 2 gelegenheids co-piloten doen het uitstekend, mama Lina heeft het in haar (nog) jongere jaren al eerder gedaan en is eigenlijk geen neofiet, tiener Veerle daarentegen heeft voor het eerst een roadbook op de schoot, en dan nog een franstalige. Al vlug ontstaat er een (gezonde) competitie tussen beide co-pilotes en spelen we geregeld haasje over; telkens de voorrijder fout is neemt de volger de leiding. Na een uurtje begint het donker te worden, en moeilijker voor de co-piloten, maar spannender voor de passagiers. In het duister zijn niet alleen de veldwegen moeilijker zichtbaar, maar ook de mogelijke hindernissen, gelukkige is dit een drogere periode en blijven we gespaard van echte modderellende, slechts 1 keer moet Deffie grote broer Bluedisco uit een (doodlopend) spoor trekken, en zakt Matteo door zijn gelegenheidsstoel (bots na de hots). De CB 's zijn het meest begeerde boordinstrument, "gelukkig" is de kwaliteit van de verbinding zo slecht dat beide auto's weinig last hebben van elkaars gejoel. Bij de tussenstop aan het kampvuur krijgen we een drankje en achteraf belegde broodjes, zodat iedereen moe maar voldaan huiswaarts keert, het is ondertussen middernacht voorbij, en alle spoken verdwenen...of toch niet?
Condroz Tour, 26/11/2006
160 km door de Naamse Condroz, met vertrek vanuit Hoei (Amay), maar dit keer na een regenperiode, met Deffie in topvorm en de "vaste waarden" pilote en co-piloot op de vertrouwde plaatsen. Als naar gewoonte zijn we als hekkesluiter vertrokken, weer te laat van huis gegaan zeker. De roadbook heeft verschillende uitwijkmogelijkheden voor het geval bepaalde bosstroken niet toegankelijk zouden zijn, het is immers jachtseizoen, en daar houdt een gediciplineerd organisator als Bruno rekening mee.
Vandaag zijn we alleen ingeschreven voor de roadbook, niet voor de maaltijden, we zijn gekomen om te rijden en dat zullen we laten zien ook. Zelfs de middag "feu", een broodje met worst op het houtvuur willen we overslaan, we hebben immers spijs en drank mee, maar dat is niet toegestaan, we moeten achter de "ouvreur", de voor-rijdende wagen, blijven. En dat doen we ook....al liggen we op vinkenslag. Als een speer schiet de speciale defender (een pick-up model met V6) er vandoor, en verdwijnt snel aan de einder, en wij er achter...rustig hobbelend langs de veldwegen, die er vettig en glibberig bij liggen. Even later staat de "ouvreur" dwars over een diep modderspoor van een "hard" passage, Marie-Jo ontwijkt deze hindernis door behoedzaam (die fluwelen rechtervoet) over de rug van dit spoor te rijden. We laten de ouvreur, hoffelijk als we zijn, terug voor-rijden, ook als hij later door een wegvergissing plots achter ons opduikt. Wij blijven geconcentreerd verder rijden, doorwaden een paar riviertjes en genieten van het mooie landschap van de Condroz.. en de prachtige najaarszon. Grote vierkantshoeven en statige landhuizen met ruime parken en vijvers wisselen elkaar af. De nazomer blijft het gras groen kleuren terwijl de traditionele oker-gele herfsttinten alom aanwezig zijn, een merkwaardig schouwspel. Ook koeien, schapen en paarden staan nog in de weide, dit is puur 4x4-genot.
En genieten doen we ook als blijkt dat niet de openingsauto, maar onze 20 jaar oude Deffie als.... eerste het eindpunt bereikt !
Tja, wie zei er ook weer: aan de meet worden de prijzen uitgedeeld...
Marie-Jo & Jos
Arno & Tsar
De roadbooks van Bruno Sacré zijn altijd goed verzorgd. De wegbeschrijving en de informatie zijn correct en up-to-date, de begeleidende hapjes en drankjes verzorgd. Een reden om ook de kleinkinderen eens mee te nemen voor een "off-road" evenement, en wij vonden dat een nachtelijke Halloweentocht door de Naamse Condroz daar het best geschikt voor was.
Zeven (van de tien) kleinkindjes konden mee, en die prop je niet zomaar in 1 auto, daarom werden zowel Bluedisco als Stage1 (Defender) uitgerust om die vrolijke bende door bos en veld te loodsen. Voor deze gelegenheid moesten er echter 2 nieuwe co-piloten gezocht worden, vermits zowel Oma als Opa Jos aan het stuur zaten. Zo werden volgende ploegen samengesteld: Bluedisco met aan het stuur Oma, co-pilote mama Lina, op de achterbank Roosje, Nele en Alessandra, en op de 2de achterbank Koen en Matteo, in de moddercrosser zit Opa Jos aan het stuur, met ons lief metekind Veerle als co-pilote en daartussen Mauro, veilig vastgeriemd in zijn kinderzitje, in de kofferbak mogen de viervoeters Arno en Tsar ook mee.
Na de welkomsttaart met koffie of warme choco staat iedereen te popelen om er in te vliegen, bij ons duurt het wat langer eer iedereen veilig op zijn plaats zit zodat wij (naar goede gewoonte) bij de laatste vertrekkers zijn. De 2 gelegenheids co-piloten doen het uitstekend, mama Lina heeft het in haar (nog) jongere jaren al eerder gedaan en is eigenlijk geen neofiet, tiener Veerle daarentegen heeft voor het eerst een roadbook op de schoot, en dan nog een franstalige. Al vlug ontstaat er een (gezonde) competitie tussen beide co-pilotes en spelen we geregeld haasje over; telkens de voorrijder fout is neemt de volger de leiding. Na een uurtje begint het donker te worden, en moeilijker voor de co-piloten, maar spannender voor de passagiers. In het duister zijn niet alleen de veldwegen moeilijker zichtbaar, maar ook de mogelijke hindernissen, gelukkige is dit een drogere periode en blijven we gespaard van echte modderellende, slechts 1 keer moet Deffie grote broer Bluedisco uit een (doodlopend) spoor trekken, en zakt Matteo door zijn gelegenheidsstoel (bots na de hots). De CB 's zijn het meest begeerde boordinstrument, "gelukkig" is de kwaliteit van de verbinding zo slecht dat beide auto's weinig last hebben van elkaars gejoel. Bij de tussenstop aan het kampvuur krijgen we een drankje en achteraf belegde broodjes, zodat iedereen moe maar voldaan huiswaarts keert, het is ondertussen middernacht voorbij, en alle spoken verdwenen...of toch niet?
Condroz Tour, 26/11/2006
160 km door de Naamse Condroz, met vertrek vanuit Hoei (Amay), maar dit keer na een regenperiode, met Deffie in topvorm en de "vaste waarden" pilote en co-piloot op de vertrouwde plaatsen. Als naar gewoonte zijn we als hekkesluiter vertrokken, weer te laat van huis gegaan zeker. De roadbook heeft verschillende uitwijkmogelijkheden voor het geval bepaalde bosstroken niet toegankelijk zouden zijn, het is immers jachtseizoen, en daar houdt een gediciplineerd organisator als Bruno rekening mee.
Vandaag zijn we alleen ingeschreven voor de roadbook, niet voor de maaltijden, we zijn gekomen om te rijden en dat zullen we laten zien ook. Zelfs de middag "feu", een broodje met worst op het houtvuur willen we overslaan, we hebben immers spijs en drank mee, maar dat is niet toegestaan, we moeten achter de "ouvreur", de voor-rijdende wagen, blijven. En dat doen we ook....al liggen we op vinkenslag. Als een speer schiet de speciale defender (een pick-up model met V6) er vandoor, en verdwijnt snel aan de einder, en wij er achter...rustig hobbelend langs de veldwegen, die er vettig en glibberig bij liggen. Even later staat de "ouvreur" dwars over een diep modderspoor van een "hard" passage, Marie-Jo ontwijkt deze hindernis door behoedzaam (die fluwelen rechtervoet) over de rug van dit spoor te rijden. We laten de ouvreur, hoffelijk als we zijn, terug voor-rijden, ook als hij later door een wegvergissing plots achter ons opduikt. Wij blijven geconcentreerd verder rijden, doorwaden een paar riviertjes en genieten van het mooie landschap van de Condroz.. en de prachtige najaarszon. Grote vierkantshoeven en statige landhuizen met ruime parken en vijvers wisselen elkaar af. De nazomer blijft het gras groen kleuren terwijl de traditionele oker-gele herfsttinten alom aanwezig zijn, een merkwaardig schouwspel. Ook koeien, schapen en paarden staan nog in de weide, dit is puur 4x4-genot.
En genieten doen we ook als blijkt dat niet de openingsauto, maar onze 20 jaar oude Deffie als.... eerste het eindpunt bereikt !
Tja, wie zei er ook weer: aan de meet worden de prijzen uitgedeeld...
Marie-Jo & Jos
Arno & Tsar
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
